Cur id non ita fit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sint modo partes vitae beatae. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sin aliud quid voles, postea.

Bork: Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Bork: Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Pollicetur certe.: Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
Tria genera bonorum;: Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Bork: Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Sed hoc interest, quod voluptas dicitur etiam in animo-vitiosa res, ut Stoici putant, qui eam sic definiunt: sublationem animi sine ratione opinantis se magno bono frui-, non dicitur laetitia nec gaudium in corpore.

Et quidem, inquit, vehementer errat;
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.
At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Itaque prima illa commendatio, quae a natura nostri facta
est nobis, incerta et obscura est, primusque appetitus ille
animi tantum agit, ut salvi atque integri esse possimus.

Sed dum efficere vultis beatum sapientem, cum maximas animo
voluptates percipiat omnibusque partibus maiores quam
corpore, quid occurrat non videtis.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Duo Reges: constructio interrete. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Non est igitur voluptas bonum. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Si longus, levis dictata sunt. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Negare non possum. Nos cum te, M. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?